مقایسه ی روش های دیسک دیفیوژن و e-test در بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس های جدا شده از نمونه های بالینی

مقدمه: در سال های اخیر مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس نسبت به متی سیلین افزایش قابل توجهی یافته است. بنابراین بررسی مقاومت به متی سیلین در این باکتری در تعیین الگوی درمانی صحیح، تعیین کننده است. هدف از این مطالعه مقایسه ی روش های دیسک دیفیوژن و e-test در بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس های جدا شده از نمونه های بالینی می باشد. روش ها: بر روی 146 نمونه ی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس تعیین مقاومت به متی سیلین با استفاده از روش های e-test و دیسک دیفیوژن انجام شد و این دو روش مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: 146 نمونه از استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با استفاده از روش های e-test و دیسک دیفیوژن از لحاظ مقاومت به متی سیلین مورد بررسی قرار گرفت که در روش e-test میزان مقاومت 54/70 درصد و در روش دیسک دیفیوژن 64/61 درصد تعیین شد و حساسیت و اختصاصیت آن ها به ترتیب در e-test، 3/95 و 7/94 درصد و در دیسک دیفیوژن به ترتیب 5/86 و 9/80 درصد بیان شد. نتیجه گیری: با مقایسه ی حساسیت و اختصاصیت روش های e-test و دیسک دیفیوژن مشخص شد که روش e-test از حساسیت و اختصاصیت بالاتری برخوردار است و روشی سریع تر، دقیق تر و قابل اطمینان تر برای تعیین مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس می باشد.